Kliniek bezoeken en de eerste braai

Hola,

Allereerst bedankt voor jullie leuke reacties! Via deze site, facebook, whatapp etc, ik vind het super leuk dat jullie mee lezen. Ik heb meer dan 200 views, zoveel mensen ken ik niet eens haha, maar wie je ook bent, wees welkom en lees lekker mee.

Alles gaat nog steeds goed hier in Joburg (voor de insiders). Donderdag dus aan het werk, en ik had er zin in! Ik woon ongeveer 15 minuten rijden van mijn werk, maar dat is erg afhankelijk van ‘the traffic’. Het is hier namelijk mega druk, vooral in de spits. Omdat ik geen auto heb gebruik ik Uber, dat is een taxi app, super handig. Ik zit elke dag bij andere mannen (heb nog geen vrouw gezien) in de auto. De één is heel spraakzaam en de ander helemaal niet, allebei prima.

Hier volgt een heel (inhoudelijk) stuk over mijn werk, ik ben en blijf toch een vakidioot, en het is de reden dat ik hier ben ;-)

Ik heb als eerste de artsen ontmoet, wat een leuke groep mensen. Heel vriendelijk allemaal, er heerste een leuke sfeer. Vervolgens een aantal andere mensen van de afdeling waaronder een data persoon (later meer over hem), secretaresse, directeur en onderdirecteur. Vervolgens naar ‘de overkant’, daar zitten de public health analisten. Niet helemaal hetzelfde als de onderzoekers bij de GGD, maar wel soortgelijk. Wederom een warm welkom gekregen. Een van de public health dames heeft al met de dataset gewerkt en zij ging me alles uitleggen. Dat was vrij veel informatie in twee uur tijd, onderzoekers houden van detail, en een lichte shock aangezien zij bijna alles in Excel geanalyseerd had. Inclusief al het opschonen en hercoderen. Researchers’ nightmare ;-) Of zal ik alleen voor mezelf spreken? Het nadeel is dat ik dat werk niet kan ‘overnemen’ (omdat het in Excel is gedaan voor een bepaalde onderzoeksvraag, en de data inmiddels geupdate is), dus ik heb er nog een leuke dagtaak aan om eigenlijk alles opnieuw te doen en die data analyseerbaar te maken.

S Middags een interessant overleg bijgewoond over de behandeling van HIV bij volwassenen. Dit soort dingen doen we bij de GGD ook, er is een bepaald beleid en daarnaast is er de praktijk. Het is heel inzichtelijk om soms te kijken wat er in de praktijk daadwerkelijk gebeurt, en of dit strookt met het beleid. Nou heb je voor HIV 1e, 2e en 3e lijns behandelingen. Iedereen begint met eerste lijn, tenzij er een contra indicatie is of bv bijwerkingen, dan stap je over op de 2e lijn etc. Die HIV medicijnen bestrijden het virus op verschillende manieren, en alle medicijnen die hetzelfde trucje doen zitten in een groep. Per lijn worden er bepaalde medicijnen gegeven waar je uit kunt ‘kiezen’, maar er moeten altijd 2 medicijnen van groep 1 (letters) en 1 medicijn van groep 2 (cijfers) in zitten. Snap je het nog? Best ingewikkeld inderdaad. Het komt erop neer dat de onderzoeker heeft uitgezocht welke behandelplannen niet binnen deze richtlijn vallen en dat waren er nogal wat. De arts ging ze vervolgens nalopen om te kijken of het een uitzonderingsgeval was of echt verkeerd voorgeschreven. Die arts kende ook nog alle codes uit haar hoofd, alle letters en cijfers, en zag meteen of het klopte. Ik was onder de indruk! Deze hele exercitie moet ik ook doen voor de kinderen, maar het scheelt dat er bij kinderen minder te kiezen valt, dus minder werk (hopelijk…).

Daarna aan de slag, ware het niet dat ik mijn stekker vergeten was (DOM!, oftewel Dr. Dom zoals Vincent me wel eens noemt ;-)). Gelukkig zitten er ook twee vriendelijke ICT mannen, en die hadden nog een snoer voor mijn HP laptop. Aan het eind van de middag naar huis, dat was ook nog even spannend. In mijn budgettering heb ik namelijk de gewone taxikosten opgenomen, echter in de spits verdubbelen de tarieven…Daar hou ik als Hollander uiteraard niet van, en ik heb ook nog Zeeuws bloed, kun je nagaan. En wat ik me vervolgens ook nog realiseerde is dat je voor Uber internet nodig hebt, en de wifi meerdere malen uitviel, en sowieso niet beschikbaar is buiten het gebouw. Dan sta je mooi te kijken als je naar huis wilt. Dus ik heb zo’n 20 minuten door het gebouw gewandeld voor wifi, en toen geduimd dat hij aan zou blijven tot mn ritje er was. Alternatieven zijn er niet echt. Ik zou graag op de fiets gaan, het is maar 4 km naar Anova, maar dit wordt afgeraden. Niet vanwege berovingen, maar vooral vanwege aanrijdingen. Auto’s zijn niet gewend aan fietsers, en de weg is er niet op ingericht. Toch maar niet doen…

Vrijdag mocht ik aansluiten bij een overleg over de mannen klinieken. Ook altijd leuk om een stuk door Joburg te rijden in de auto, je ziet hier vanalles. Rijke en arme wijken liggen kriskras door elkaar. Ik was wel blij dat Remco achter het stuur zat, het is soms een beetje chaos. Er is ook geen systeem in wie wanneer voorrang heeft, het is geven en nemen. Mensen zijn wel keurig in het verkeer en geven vaak voorrang. Dat asociale rijgedrag uit Nederland is hier stukken minder. Weer naar de klinieken…wat ze vooral doen is MSM helpen, MSM zijn mannen die seks hebben met mannen. Dit heeft niks te maken met seksuele voorkeur, maar alleen met gedrag. Dat is vooral hier een probleem, in een land waar homoseksualiteit niet geaccepteerd wordt, en mannen dit dus stiekem doen. De meeste mannen zijn getrouwd met een vrouw en hebben een gezin, en ondertussen hebben ze seks met mannen. Vanwege dit hele stigma gebeuren hebben de klinieken een algemene naam, iets met mens health. Tijdens die bijeenkomst heb ik ook een aantal medewerkers van die klinieken ontmoet, en dat is handig aangezien ik daar data ga verzamelen voor mijn ‘side hustle’; syfilis bij MSM. Data meneer had ook een presentatie gegeven, hij heeft ongeveer dezelfde rol als ik heb bij de GGD, alleen staat hij hier veel hoger in de hiërarchie. Wel leuk om te zien dat het overal hetzelfde gaat, wat moet er door wie worden geregistreerd. Hij zei ook doe het goed of doe het niet, daar ben ik het volledig mee eens. S Middags had een Phd student van Remco (Liteboho, cool he) een presentatie gegeven over gonorroe resistentie. Heel actueel en heel belangrijk. Ja Luc, dit gaat het worden, de superbug! Verder was er consternatie over het feit dat de klinieken gaan fuseren met andere klinieken omdat de subsidie gaat stoppen. Dit is voor onderzoekers in Nederland een welbekend probleem, je kunt alleen aan projecten werken als er funding (geld) is, en zodra dit stopt heb je geen baan meer. Helaas werkt dat hier in ZA ook met de gezondheidszorg. Die is in Nederland gelukkig wel standaard gefinancierd. De keerzijde is dat Anova heel veel geld heeft binnen gesleept, en er de laatste tijd heel veel mensen zijn aangenomen, het werkt soms ook de andere kant op. Alleen is er nog geen werkplek voor die mensen, en voor mij al helemaal niet haha, dus ik heb me aangesloten bij de artsen die de begane grond met uitzicht op de tuin geconfisqueerd hebben. Niet verkeerd… Enige nadeel dat alle tafels en stoelen voor dwergen zijn ontworpen, en ik niet zo fijn zit met mijn 1.84m. Wat nog leuk is om te zeggen dat half Anova gesponsord is door USAID, die sticker staat werkelijk op alles, ‘from the American people’, geweldig.

En toen was het weekend! Wel lekker na die twee dagen aangezien ik zoveel indrukken heb gekregen. Ik moet eerlijk zeggen dat het ook wel onwennig is om weekend te hebben terwijl ik hier alleen zit en geen plannen heb. Dus snel een plan gemaakt, ik wilde naar de dierentuin. Ware het niet dat het hier bloedheet is (dit is geen klagen!) en ik eigenlijk geen zin had om door die hitte te banjeren. Daarbij het feit dat ik eerst internet nodig heb voordat ik me kan verplaatsen, anders kom ik niet meer thuis (Uber). Thuis is trouwens in Melville, leuke buurt, beetje alternatief. Ik heb uiteindelijk het winkelcentum ontdekt en met wat moeite een simkaart gekocht en er data op gezet. Zondagochtend was het heerlijk zonnig en heb ik van het weer genoten. S middags heeft het flink geregend, dus ik heb van de nood een deugd gemaakt en wat werk verzet. Uiteindelijk dus een fijn en rustig weekend gehad. Dit heb ik thuis eigenlijk nooit, dus dat was een wijze les. Ik hoop wel dat ik hier wat sociale contacten vind zodat ik die andere x weekenden (samen) wat kan ondernemen.

Maandag weer aan de bak en ik had zelfs zin om te werken! Dit heb ik thuis niet zo vaak op maandagochtend hahaha, dus dat was wel een eye opener. Ik ben de hele dag bezig geweest om de datasets goed ingelezen te krijgen in het statistisch programma SPSS (warning; nerd modus), en een analyseplan te maken. Wat nog interessant is om te vermelden is hoe de huizen er hier uitzien. Iedereen heeft een muur om zijn gebied met aan de voorkant een groot (elektronisch hek), ook is er aan de bovenkant een hele rij stroomdraden tot ongeveer 3 meter hoog. Ik was er wel van onder de indruk, dat is blijkbaar nodig vanwege de veiligheid. Ook staat er overal ‘armed response’ bij. Ik dacht dat dit meer voor de sier was, om inbrekers te verjagen. Die avond kwam ik erachter dat dit niet zo is… Het huis alarm ging twee keer af. Ik wist eerst niet zeker of het een auto was, of dit huis. Maargoed, ik was nog steeds alleen thuis (mijn hospita was in Kaapstad), dus ik ben fijn in mijn tuinhuis blijven zitten. S Ochtends had ik een bericht van mijn hospita, het alarm was afgegaan, en ik moest niet schrikken als er ‘armed security’ door de tuin liep om alles te checken. Help. Gelukkig lag ik al in bed en ben ik niet naar buiten gegaan, anders had ik een hartaanval gekregen als er gewapende mannen in de tuin hadden gestaan.

Dinsdag stond mijn eerste mannen kliniek bezoek gepland. Vrijdag had ik van de ‘mannendokter’ een t shirt gekregen met de tekst; keep men strong and healthy, met het logo van Anova. Daar was ik natuurlijk super blij mee (afgezien van strong, dat vind ik eerlijk gezegd een beetje raar), dus die had ik meteen aangetrokken. Willy ging me brengen naar de kliniek en al gaandeweg kwam ik erachter dat die in Soweto ligt. Soweto (SouthWestTownship), is een plek waar donkere arme mensen wonen, Nelson Mandela is hier ook opgegroeid. Het is mega groot, er wonen een miljoen (!) mensen, en nog steeds getekend door armoede. Dat was wel heftig om te zien. De kliniek zag er goed uit, van binnen wel wat verouderd vergeleken met Nederland. Ik zal proberen wat foto’s te uploaden. Ik ging aan het werk met de ‘data capturer’ dat is een administratieve kracht die de patiënten dossiers bijhoudt. Een groot deel wordt hier nog op papier gedaan, en een deel van de info wordt in een digitaal dossier gezet. Helaas had ze er niet zon zin in die dag, klagen over het verkeer, de hitte, dat ze honger had etc., maar ik heb mijn best gedaan en ben vriendelijk gebleven. Zij haalde de dossiers van de mannen die op syfilis getest waren, en ik voerde alle data in. Vaak was ik nog sneller dan haar ;-) Alle positieven ging ik checken bij de verpleegkundigen, wat ze voor behandeling hebben gekregen en of er follow up was. Dat was iets minder gestandaardiseerd dan in Nederland… Ook bleek dat de mannen soms ‘verdwenen’. Uiteindelijk heb in 28 dossiers doorgespit in 3 uur tijd, dat kwam ook omdat ik wat dingen aan het format had aangepast. Lekker doorakkeren hier ;-) Dat heb ik wel geleerd van mijn promotie traject, hoe veel en onmogelijk het ook lijkt, gewoon doorgaan en ooit is het af. Dus na een halve dag (dat was ruim voldoende) kwam Willy me weer halen. Die avond was er load shedding, dat betekent stroomuitval. Dat komt hier wel vaker voor, en tja wat ga je dan doen. Weer een realisatie moment hoe afhankelijk ik van elektriciteit ben. Gelukkig had ik waxinelichtjes en een tablet met nog een beetje sprit, waar ik toevallig een tijdschrift op gedownload had. Nu ben ik beter voorbereid.

Woensdag naar de volgende kliniek; Yeoville. Willy waarschuwde me al dat het daar busy is, en dat heb ik geweten. Yeoville ligt dichtbij Parktown, waar Anova ligt, maar het contrast kan niet groter zijn. Parkville is mooi opgeruimd, groen zoals de naam al doet vermoeden, mooie huizen, kantoren. Yeoville is propvolle chaos, ik denk dat die omschrijving de lading wel dekt. Veel mensen die vanuit andere Afrikaanse landen hierheen komen gaan naar in Yeoville. Wat een zooi op straat overal, en een drukte, alsof je door Maastricht loopt het weekend voor kerst. In de kliniek was een mega grote wachtkamer (formaatje gymzaal) en die zat helemaal vol. Net zoals in Chiawelo is hier ook allerlei andere zorg naast de mens clinic, zoals tuberculose zorg, moeder/kind etc. Ik was een ware attractie als blanke blonde vrouw, maar ik spotte nog een enkele blanke man in de zaal in tegenstelling tot Soweto. In deze kliniek werken twee heren zich een slag in de rondte om alle mannen te helpen. Dit zijn een verpleegkundige (counselor) en een data capturer, dokter Oscar is hier 1 dag per week geloof ik. Dus die counselors doen alles, inclusief lichamelijk onderzoek en medicatie toedienen. Wederom veel dossiers doorgespit. Wat wel super is, is dat Prep hier sinds dit jaar breed uitgerold wordt onder hetero’s in een discordant koppel (1 met hiv en 1 zonder) en MSM. Prep is een middel wat mensen kunnen nemen die risico lopen op HIV. In Nederland zijn we er ook mee bezig, maar omdat er veel medische controles nodig zijn (en dus veel zorgtijd per patiënt), kosten, alles goed regelen, kan niet iedereen meteen ‘meedoen’. Hier dus wel. En het mooie is dat alle mannen die meedoen meteen op syfilis en hepatitis B worden getest, dit gebeurt normaliter niet. Dat betekent ook super veel files om door te nemen, want deze mannen weten wel van aanpakken. Daarna weer terug met Willy die vanalles vertelt over wat we onderweg tegen komen. Ik moet zeggen dat het wel indruk op mij gemaakt heeft; die levensomstandigheden in Yeoville en dan 10 minuten verder is alles weer ‘normaal’. S avonds wederom load shedding…

Donderdag een spannende dag…ik had mijn eerste braai! Het was een soort kerstborrel van de afdeling. Het ging er wel iets anders aan toe dan bij de GGD hahaha, hier was iets meer alcohol en een lossere sfeer, heel gezellig. Iedereen nam wat te drinken mee. Ik had wijn mee genomen, maar ik twijfelde toch even omdat mijn collega voor spa rood ging. Je wilt als nieuweling niet meteen overkomen als alcohol zuchtige…maar dit was zeker geoorloofd. Het was bij iemand thuis, en een soort catering bedrijf kwam de braai (bbq) houden. Die braai mensen zagen er zo Nederlands uit, alsof ze rechtstreeks uit de randstad geplukt waren. Ik ben lichtelijk geobsedeerd door de ´Afrikaanse´ mensen (spreek uit op zijn Amerikaans). Deze mensen stammen af van Nederlanders die zich rond Kaapstad gevestigd hadden. Hun taal lijkt erg op Nederlands en ze zien er naar mijn mening heel Nederlands uit. Maar ze associëren zich totaal niet met Nederland, en ze hebben hun eigen cultuur. Aan het eind van de avond ging de muziek aan, en ik wilde graag wat ´Afrikaans´ horen. Echt hilarisch wat er toen uit de boxen kwam, een soort kruising van Frans Bauer en schlagermuziek, hahaha! Niet helemaal mijn smaak ;-). Mijn buurman komt uit Angola en vroeg om kizomba, dat is meer mijn straatje. Ik kon me gelukkig nog beheersen om niet te gaan dansen na x glazen wijn en champagne (ja het zijn leuke afsluiters), het was per slot van rekening nog mijn eerste week.

S ochtends werd ik wakker door wild gedreun. Bleek dat mijn hospita terug was, en met twee vriendinnen aan het kickboksen was om 7 (!!!) uur s ochtends. Wauw, ik was alweer onder de indruk (kom eens hierheen, je blijft je verbazen). Ze zeiden dat ik een keer moest meedoen, en voordat ik het wist had ik ja gezegd. To be continued.
Vrijdag naar Zola, deze kliniek ligt ook in Soweto. Bijna een uur in de auto, Joburg is groot, wederom leuk met Willy gekletst. In de wijken waar de economische status lager is zie je meteen rotzooi. Mensen kieperen letterlijk al hun afval over de schutting. Ik kan geen geuren toevoegen, maar je kunt je wel voorstellen hoe het ruikt. Wederom nette kliniek, en ik werd met open armen ontvangen. Deze keer heb ik samen met de nurse de dossiers doorgespit. En omdat we allemaal in 1 kamertje zaten kwamen er ook patiënten af en aan. Leuk om te zien, ze kennen elkaar ook allemaal persoonlijk. Ik ben erg blij met het vertrouwen dat mensen hier in mij hebben, ik ben meteen 1 van hen. Ik mag met de data werken zonder ingewikkeld gedoe (er is metc toestemming uiteraard), ik mag gewoon die kliniek in en tussen de patiënten zitten, en ik mag zelfs dingen komen vragen als ze bezig zijn met patiënten. Ze zijn op hun beurt ook blij dat ik die files doorspit zodat we iets over syfilis kunnen zeggen, zij komen daar niet aan toe.

En toen was het weer weekend. Ik heb die week een sportschool abo afgesloten om die zumba dames nog te kunnen bijhouden als ik terug ben…Dus zaterdag gesport en boodschappen gedaan. Vandaag ben ik s ochtends een hike in de Melville koppies gaan doen. Dat is een natuurgebied dat midden in Joburg ligt. Een deel is afgesloten en kun je alleen met gids doen, en het publieke gedeelte is niet altijd veilig. Vandaar deze georganiseerde tour met een gids. Ik was om 8 uur (ik verbaas me zelf ook) paraat om te gaan! Het was een leuke maar pittige tocht van 10 km die voornamelijk steil omhoog of omlaag ging. Vervolgens was ik s middags te moe om naar rooftop salsa te gaan, dus dat doe ik volgende keer. Ik ben ook uitgenodigd door mn hospita om volgende week zondagmiddag naar een feestje te gaan, daar zeg ik geen nee tegen.

Morgen ga ik met Remco mee naar Pretoria, hij is prof aan de uni daar. Ben benieuwd hoe Pretoria eruit ziet. Ik kan die ritjes wel waarderen, dan zie ik zoveel van de omgeving.

Adios amigos!

Geneviève.