Nieuwe vrienden en the moves

Ha!
De tijd vliegt hier in Joburg, mijn eerste maand zit er al bijna op . Ik zal dit keer wat minder over mijn werk schrijven, maar meer over het dagelijkse leven in Johannesburg.

Het was leuk om een klein stukje Pretoria en de uni daar te zien. Ze zeggen dat Pretoria schoner is dan Joburg, dat is altijd goed. De uni was groot, en mooi van binnen en buiten. Brandschoon, zoals op zoveel plekken hier, er lopen de hele dag schoonmakers rond. Het gebouw was van binnen ook lekker koel, ondanks dat het in Pretoria vaak nog een aantal graden warmer is dan in Joburg. Ik heb twee vrouwelijke profs ontmoet die veel samenwerken met Remco, erg aardige dames. Dat is wel goed aan dit land, ik krijg de indruk dat er meer kansen voor vrouwen zijn op hogere posities. Dat komt ook wel deels door de cultuur, parttime werken bestaat hier namelijk niet. Iedereen werkt dus 5 dagen. Daarnaast heeft bijna iedereen, met of zonder kinderen, thuis een ‘help’ die meestal alles doet; oppassen, schoonmaken, wassen, strijken, koken etc. Dus als je thuis komt van je werk hoef je niks meer te doen en heb je quality time met je gezin. Deze helps zijn soms wel 30 jaar in een gezin, en spelen een grote rol in de opvoeding. Helaas is dit in Nederland niet te betalen…

Wat nog een leuk verhaal is, is mijn ervaring in het winkelcentrum. Voor mijn komst heb ik namelijk nog een aantal handige dingen gekocht ‘voor in Afrika’. Ook ben ik maanden (!) op zoek geweest naar zeepblaadjes voor onze reis naar Colombia afgelopen september (niet die van 5 euro bij de Bever…). Naast de reguliere boodschappen ben ik ook naar een aantal andere winkels geweest, waaronder een soort drogisterij. En je raadt het al…werkelijk alles was daar te krijgen, en ook nog voor de helft. Denk aan reisverpakkingen, bagagelabels, muggenstekker, muggennet, muggenspray, een racket om insecten te elektrocuteren, reisstekkers, en jawel zelfs de zeepblaadjes! Er was een schap van heb-ik-jou-daar met voedingssupplementen (die had ik ook allemaal meegesleept uiteraard), en zelfs mijn favo make up merk wat bij de Kruidvat ligt hadden ze. Dat klinkt misschien heel naïef, maar dit had ik totaal niet verwacht. Dus mijn advies, als je reisschema het toelaat, koop lekker alles hier ;-).


De steples

Sinds de tweede week dat ik hier ben heb ik een abonnement genomen bij een sportschool. Normaal gesproken kan dit alleen voor een jaar, maar met wat leuk lachen en een paar rand extra kon ik ook een abo voor 3 maanden afsluiten, ideaal. De sportschool ligt in het winkelcentrum dat op 10 min loopafstand is, dit heb ik ook zo uitgekozen. Bij andere sportscholen hadden ze leukere lessen zoals een soort zumba, maar ik heb geen zin om voor een sportles weer met Uber te moeten reizen. En die sportschool, dat is nogal wat. Er zijn bijna alleen maar mannen, meestal zijn het aantal vrouwen op 1 hand (lees; 2 vingers) te tellen. Dat vind ik uiteraard helemaal geen probleem. Geen idee waarom dit zo is eigenlijk, misschien omdat het schoonheidsideaal anders is? Mannen moeten sterk en gespierd zijn en vrouwen hoeven niet perse super slank te zijn. De dames hier zijn vaak (zeer) welgevormd, ik vraag me soms af waar ze hun broeken kopen. Oké, terug naar de fitness. Meestal doe ik wat cardio in de fitness, maar ik wilde ook graag een groepsles doen. Zo had ik bedacht om mee te doen aan de steples, nou dat heb ik geweten. Er was (uiteraard) een mannelijke leraar en die ging behoorlijk ‘aan hem’. Ik heb letterlijk zitten aftellen totdat de les klaar was, in mijn hoofd althans, want er hing geen klok (aaah). Normaal gesproken kan ik goed meekomen in de les (toch Astrid ;-)), maar hier zat ik met een beetje geluk in de middenmoot. Het tempo lag super hoog, het waren allerlei ingewikkelde constructies met draaien en ik begreep soms totaal niet wat de leraar bedoelde. Ik voelde wel een lichte druk op mijn schouders aangezien ik én nieuw was én de enige white chick was…Als offensief kan ik aandragen dat er iemand bij was die heel erg stonk, waardoor ik volledig bedwelmd werd. Wel heb ik weer een wijze les geleerd, want hoe iemand uitziet zegt niet meteen iets over fysieke prestaties. Er zat een mevrouw bij, ik schat 50+ (no offense zumba dames!!!), met een stevig figuurtje, inclusief dito benen en batsen, Nou die kon me een partij steppen, auwieje ;-)


Het weer

Het weer is hier meestal goed, dat wil zeggen zon 25-30 graden met zon. Tegen de middag komt vaker bewolking en een enkele keer regent het in de namiddag. Dit schijnt typisch Joburg weer te zijn. De stad is heel groen met overal bomen, planten, struiken en perkjes. Dat strookt niet helemaal met het zonnige warme weer. Nou was ik na het sporten nog even snel boodschappen halen (het wordt om 7 donker en dan moet ik thuis zijn), en toen hoorde ik oorverdovende herrie. Volgens de kassamevrouw was het regen… het klonk meer alsof er een vliegtuig aan het opstijgen was. Er was een onwijze onweers/hagelbui over de stad aan het trekken. En ik stond daar in mijn zomerjurkje op flipflops zonder paraplu en met 2 volle tassen. Toch maar gaan wandelen toen het iets minder werd, nou dat was een belevenis. Er stroomden complete rivieren over de straat, en daar moet je dan met je blote voeten doorheen wandelen. Gewoon verstand op 0 en niet nadenken wat allemaal langs je voeten stroomt…Probeer maar eens normaal te lopen op kletsnatte flipflops met een omhoogwaaiende jurk hahaha. Tot zover mijn zelfverzekerde blik in het donker.


Help!

Ik heb helaas ook een mindere ervaring gehad in Joburg. Volgens mij had ik de rondhangende zwerver mannen al een keer genoemd. Nou die staan dus op elke hoek van de straat, op elk kruispunt en bij elke winkel te bedelen voor geld en eten. Een aantal van hen, waaronder ook die van mijn straat, zien er zo uitgemergeld uit dat ik me verbaas dat ze nog rechtop kunnen staan. Dus toen er 1 weer om geld vroeg zei ik dat ik geen geld had (dat is waar, ik pin altijd), maar dat ik hem wel wat eten wilde meenemen. Vervolgens begreep ik totaal niet wat hij wilde hebben, dus heb ik een kwartier in de supermarkt staan twijfelen wat het nou was…en het werd donker. Ik heb gekozen voor een rol koekjes, en jawel hij kwam meteen op me af gestormd. Die koekjes geven en wegwezen zou je denken. Maar helaas het mannetje was zo onder de indruk dat hij me maar bleef bedanken, en met me mee ging lopen. Vervolgens ging hij zelfs over mijn rug heen wrijven (???), en ik had ondertussen de shortcut via de parkeerplaats genomen. DOM, want daar was helemaal niemand. En ik liep op slippers en had twee zware tassen=totaal niet handig in het geval dat ik ‘actie’ moest ondernemen. Deze dingen had ik allemaal in 0,5 seconde bedacht want ineens voelde ik een soort paniek/angst opkomen. Ik wilde absoluut niet dat hij me aanraakt of weet waar ik woon, en ik had een voorgevoel dat het slecht ging aflopen. Help. En hij bleef maar sister zus en sister zo zeggen en super dicht bij me lopen. In een soort vlaag van radeloosheid ben ik gewoon eerlijk geweest, ik heb gezegd dat hij me aan het volgen was en dat ik dat helemaal niet prettig vond. Zijn reactie was weer een totale verassing, hij bleef meteen staan en maakte zijn excuses. Toen was ik er snel bij…ik zei dat als hij stopte met me te volgen ik de volgende keer weer eten voor hem meeneem. Dat werkte gelukkig. Eenmaal thuis was ik volledig aan het stuiteren, want dit soort situaties probeer ik juist te vermijden. Op die donkere verlaten parkeerplaats was ik volledig kansloos geweest bij hem en zn vriendjes die overal stonden, maar gelukkig was het geen verkeerde man. Het probleem is dat je nooit weet hoe dit soort types reageren.


Werk


Op het werk gaat het allemaal prima. Ik kan goed overweg met Remco, en de samenwerking verloopt super. Ik mag zelfs wat stukken voor hem schrijven en helpen met zn PhD student. Collega’s zijn ook allemaal leuk, de sfeer is heel gemoedelijk en open. Het enige nadeel is de verbouwing. Dat betekent dat de artsen en ik de benedenverdieping niet meer kunnen confisqueren, en ik elke dag op zoek moet naar een plekje. Ik heb best veel aanspraak van collega’s die vragen waar ik vandaan komt en wat ik hier doe, aan aandacht geen gebrek. Ik ben inmiddels door Willy gepromoveerd tot zijn girlfriend hahaha. Grappig is dat hij het tegenovergestelde is van mij in alle opzichten, maar dat mag de pret niet drukken. De bezoekjes aan de mannen klinieken hebben we helaas beëindigd, de kwaliteit van de data was niet genoeg voor een wetenschappelijk artikel. Wel ga ik volgende week voor het eerst naar een kliniek waar kinderen met HIV behandeld worden. Ik ga met een collega arts mee waar ik het heel goed mee kan vinden, dus ik heb er zin in! Dat wordt ook de eerste keer dat ik de Gautrain (spreek uit op z’n Hollands met harde G) ga nemen, die rijdt ook door naar Pretoria. Dat vind ik stiekem wel spannend, maar het is een veilig transport middel. Op het station staan wel 10 gewapende mannen. No worries… Ik moet alleen goed opletten dat ik de goede kant op ga, en niet naar downtown Joburg want dat station is heel onveilig. Living on the edge ;-)


Rennen

Aangezien ik hier veel tijd over hou na het werk, heb ik besloten weer te beginnen met rennen. Dat is best een avontuur in Melville. Er zijn namelijk heel veel steile heuvels, en met de slechte kwaliteit van de straat en de stoep lijkt meer op een trailrun. Ik ben al een aantal keren bijna gevallen door opstaande stenen, of kraters in het asfalt. Op zich voel ik me veilig, al vind ik die zwerver mannetjes niet heel prettig om langs te rennen. De vorige keer gingen ze me zelfs aanmoedigen, ze riepen ‘go’ en ‘keep it up’ best grappig. Joburg ligt op een hoogvlakte van 1600m, dus als ik thuis ben ga ik als een speer…Vanwege de hitte en omdat ik nog geen goede route heb, ga ik vaker rennen op de loopband in de sportschool. Daar had ik afgelopen week aanspraak van een fitness instructeur, hij had me zien rennen en vond dat ik ‘potential’ had. Haha, ja ik moest er zelf ook om lachen. Hij vroeg wat ik zoal deed, alleen cardio, maar dat was echt niet voldoende. Ik moest ook mijn benen trainen, en mijn armen, en mijn rug en eigenlijk ook mijn core. Zo, weet ik dat ook weer! Hij wilde me daar wel bij helpen, nou helemaal prima. Ik zou best graag wat krachttraining doen, maar ik durf niet tussen al die sterke mannen te gaan staan, en nu is het probleem opgelost! Hij wilde ook wel buiten rennen met me, hij wist een leuk rondje van 10k. Dat zou ik mákkelijk redden. Haha, eerst maar eens aan de 5k, en dan zien we wel. Normaal gesproken zou ik dit niet snel doen, afspreken om te gaan rennen met een vreemde kerel, maar hier in Joburg lijkt het me misschien beter om met een ‘vreemde kerel’ te rennen dan alleen. Hij ziet er ook best afschrikwekkend uit, langer dan ik en minimaal even breed. En hij werkt in de sportschool, dus geen raar figuur hopelijk. Anders weet ik hem te vinden.


Sociale contacten (help nr 2)

Dat brengt mij meteen op mijn volgende sujet, namelijk vrienden maken hier. Ik ben op zich wel een sociaal persoon, maar vooral bij mensen die ik al ken. Ik zal het eerlijk toegeven, nieuwe vrienden maken vind ik best lastig. Hoe pak je dat aan zonder opdringerig of wanhopig over te komen? Nu kan ik gelukkig heel goed alleen zijn en me alleen vermaken, maar ik heb wel als doelstelling om hier ook mensen te leren kennen. Op die hike van vorige week heb ik een man leren kennen die me een app had aangeraden; Meet up. Hier kun je je interesses aangeven en activiteiten zoeken. Je hebt het in veel grote steden en het is bedoelt voor mensen zoals ik of expats die sociale contacten zoeken. Ik heb me via die app aangemeld voor een hike volgende week zondag, en ik ben ook van plan om via die app een dansles te vinden. Alleen zette deze tactiek (nog) geen zoden aan de dijk, dus ik heb een nieuwe strategie bedacht. Die strategie houdt in dat ik me meer open stel voor spontane gebeurtenissen, en dat ik vervolgens overal ‘ja’ op zeg. Go bold or go home. Dit is wel getriggerd door een aantal gebeurtenissen, zoals het kickboksen van Nicky (vrouw waar ik bij woon), ik heb eigenlijk echt geen zin om me om 7 uur s ochtends in het zweet te werken bij GI Jane achtige types, maar ik ga het gewoon doen. Maar ook door een aantal spontane ontmoetingen op straat, mensen spreken me aan om een praatje te maken. Ik moet wel erbij zeggen dat het tot nu toe altijd mannen zijn, en dat maakt het een beetje raar voor mijn gevoel. Ik draag hier elke dag mijn ‘trouwring’ en dat helpt prima (tip als je naar het buitenland gaat). Dus als iemand me aanspreekt zeg ik meteen dat ik een relatie heb, en dat is tot nu toe nog geen reden om niet vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Dit is echt totaal buiten mijn comfort zone, maar ik probeer te doen wat goed voelt en te luisteren naar mijn intuïtie. Ook volledig buiten mijn straatje, ik leef normaal gesproken voornamelijk volgens ratio en veel ‘in mijn hoofd’. En nu moet ik heel snel inschatten, wat is dit voor iemand, is die persoon te vertrouwen? Het scheelt wel dat hier meer een open cultuur is, dus mensen groeten en praatjes maken, maar desalniettemin zit er nog steeds een stugge Hollandse in mij.

Op deze manier heb ik 2 nieuwe vrienden gemaakt. Rob woont 2 straten verderop en hij is kunstenaar. Jaja, wie had dat ooit gedacht, ik vrienden met een kunstenaar. Hij is half Duits, half Portugees en geboren in Joburg. Hier kom ik best veel van die interessante combi’s tegen. We zijn naar het zwembad gegaan, dat ligt bij mij om de hoek. Het zwembad hier ziet er iets anders uit dan die in Nederland. Als je smetvrees hebt moet je hier vooral niet naartoe komen… Het water is troebel en er kleeft een groene laag aan de zijkant. Echt wat voor jou Vincent ;-) Mij maakt dat helemaal niks uit, misschien vanwege mijn langdurige scouting carrière, of het feit dat mijn moeder eens met Pasen (=koud) zei; als je nu in de Geul gaat liggen krijg je 50 gulden (dat was toen veel geld!). Dat heb ik natuurlijk meteen gedaan ;-) Hij had het goede voornemen om vaker baantjes te komen trekken, dat lijkt mij ook wel wat (overal ja op zeggen). Dus toen gingen we aan de bak, hij met duikbril en een soort vlinderslag. Ik gewoon schoolslag want ik wilde mijn haren liever niet in dat water dopen. Wat ik niet erbij had gezegd is dat ik een aardig potje kan zwemmen. Dus ik had Rob finaal ingemaakt hehehe, hij was volledig buiten adem. En het tweede en derde baantje ook. Leuk detail is dat Rob modellenwerk heeft gedaan, ik zoek niet de minste vrienden uit hier. Hij vroeg of ik modellenwerk doe (haha), dat hebben zelfs al meerdere mensen gevraagd. Waarschijnlijk omdat ik in hun ogen uitzie als een standaard model, lang, blank en blond. Hij was toevallig die dag jarig, en ik mocht s avonds op het verjaardagsfeest komen. Super leuk. Hij verhuurt kamers aan mensen die hier tijdelijk wonen, dus dat leek mij een goede manier om nog wat mensen te leren kennen. Hij wilt graag zijn Duits oefenen (ik doe mn best…), en hij had het over Duitse meisjes die in het huis ernaast wonen. Leuk, ik wil mijn vriendenkring graag uitbreiden met vrouwen. Hij kwam me s avonds ophalen, heel fijn, want na 7 uur kun je hier niet meer over straat lopen. Vervolgens arriveerden zijn vrienden, allemaal leuke mensen van mijn leeftijd. Er waren helaas geen vrouwen bij, volgens mij zijn de mannen allemaal vrijgezel. De buren hadden ook een feestje dus na een tijdje zijn we daarheen gegaan. Dat was zo vreemd, sta ik ineens op een huisfeest met 15 mensen om me heen die ik eigenlijk allemaal niet ken. Mijn strategie legt me geen windeieren. Er was welgeteld 1 meisje, maar zij was helaas meer geïnteresseerd in de zuid Afrikaanse mannen. Het was een verscheidenheid aan mensen, veel locals (blank en donker), waaronder locals met een buitenlandse ouder die later naar dat land zijn gegaan. Zo heb ik nog Duits en Spaans gepraat die avond. Ik heb het idee dat vooral de (half) Duitse mensen hun taal en cultuur levend houden, die jongen ging hier naar een Duitse middelbare school en sprak zelfs met Engels met Duits accent. Er is ook een Duits bejaardentehuis en zelfs een Duitse scoutinggroep hier in de buurt. Die avond heb ik zelfs nog even gedanst met een vriend van Rob, het was een soort salsa/kizomba mix. En toen kwam de freestyle…hij ging allemaal coole Afrikaanse moves doen en ik deed de houten Klaas. Na het huisfeest zijn we nog het nachtleven van Melville ingedoken. Ik op stap met 4 mannen hahaha, ik maak wat mee hier! Ik heb er helaas geen foto’s van. Heb ook het lokale drankje geprobeerd Hellfire, dat is whisky met kaneel. Enfin, het was een leuke avond en ze hebben me keurig thuis afgezet, fijn met zijn 5en (waarvan 2 langer dan ik) in een VW polo.


Vriend nr 2

De dag erna was ik een beetje moe… Nicky had me uitgenodigd voor een brunch en middagfeest in een café. Afgelopen week kwamen er allemaal vriendinnen op bezoek en had ze een kledingruil party georganiseerd. Naar gelang mijn nieuwe motto ben ik uiteraard erheen gegaan, al was ik best moe. Leuk om ook wat vrouwen te leren kennen! Ik moet zeggen dat het andere types zijn dan waar ik normaal gesproken mee om ga (jullie dus!), en ik vond niet echt aansluiting. Met dat in mijn achterhoofd en het feit dat ik best moe was, ben ik thuis gebleven. Eigenlijk wel fijn want zo kon ik mijn in mijn bikini in de tuin zonnen. Dat is de eerste keer pas overigens. S Avonds had ik afgesproken met Respect. Normaal gesproken zou ik heel hard lachen om zon Parkstad naam, maar dat ligt hier iets genuanceerder. Hij komt namelijk uit een ruraal gebied vlakbij Kruger, en daar krijgen kinderen een naam van gemiddeld 20 letters die in het Afrikaans een betekenis heeft. Zijn naam betekent respect, en omdat de Afrikaanse versie onuitspreekbaar is, er zitten zelfs een paar ‘klikken’ in, gaat hij hier door het leven als Respect. Het blijft toch een beetje grappig. Hij studeert internationaal recht en is super gedreven en ambitieus. Ik heb voorspeld dat hij de nieuwe president van ZA gaat worden, en ik was niet eens de eerste die dat zei! Heb meteen geregeld dat ik met Vincent mag langskomen, en hij heeft beloofd dat we groots onthaald worden. We gingen wat drinken in een soort salsa bar, leuk misschien kan ik daar eens gaan dansen. Vervolgens naar een ander café. Wat ik wel leuk vond was dat er mensen van allerlei leeftijden, huidskleuren en geaardheden waren. Dat zie ik hier nog niet zoveel. In Joburg zijn de mensen wel open minded, we konden zonder problemen samen door de uitgaansstraat lopen. In Pretoria zijn mensen conservatiever en worden gemengde koppels wel eens nageroepen o.i.d. Heel triest. Uiteindelijk zijn we in de gay bar beland, dat was hilarisch. Ik had totaal niet verwacht dat Zuid Afrika zo gay friendly is, echt top. Misschien ligt het aan de wijk waar ik verblijf want de concentratie gay is hier wel hoger dan in de normale populatie (daar komt de onderzoeker). In de gay bar draaiden ze alleen typische Afrikaanse muziek. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven, een soort herhalend ritmisch deuntje. Het heeft ook een heel andere opbouw, dus geen couplet en refrein, maar je werkt naar een soort hoogtepunt toe. Enige nadeel is dat ik daar totaal niet op kan dansen. Ik heb de zumba dames beloofd wat moves te leren hier, ik hoop dat ik die belofte kan houden. Ik voelde me zo onbeholpen op de dansvloer, het was bijna lachwekkend. Je danst eigenlijk altijd alleen, en het is heel energiek en wild. Op een gegeven moment was er een nummer dat betekende let the demon out. Het leek wel alsof ik op de set van the walking dead stond, mensen maakten super rare bewegingen inclusief bezeten blik. Het is vooral heel zwaar voor de benen want je moet regelmatig snel naar de grond en weer naar boven. Goed om inderdaad die leg day in te lassen… . Om in Carols woorden te spreken, Respect heeft wel ‘the moves’, dus ik heb geregeld dat hij me dansles gaat geven. To be continued.

Zo, nu ga ik stoppen, het zijn inmiddels als 6 A4tjes! Ik wil jullie graag laten meegenieten van mijn houten Klaas ervaringen (let op meervoud!). Dus hier komen wat linkjes;

Populair nummer hier; let ook op ‘the moves’ https://www.youtube.com/watch?v=GWSBhp4FQH0

Hier een voorbeeld van hoe het wel moet; Sherry Silver; https://www.youtube.com/watch?v=oQ_sRS3C6Cc

En last but not least, ik heb hier een superleuk nummer ontdekt. Ze zingt de zeer toepasselijke tekst; No matter where you go, remember the road that will lead you home. En het heeft ook zon lekker Afrikaans ritme erin. Lekker freestylen ;-)

https://www.youtube.com/watch?v=MRukwQzGMs8

En ohja, laat een reactie achter, vind ik heel leuk .

Liefs,

Geneviève.