Feestdagen en vakantie

Hola,

Hopelijk hebben jullie allemaal fijne feestdagen gehad, ik in ieder geval wel ;-)

@ Stefanie, ja dat is waar, al ga ik hier regelmatig als 21 jarige door het leven. Heel veel mensen denken dat ik mijn Master aan het doen ben! Ik vat het maar op als compliment dat ik er zo jeugdig uitzie ;-) En ik lig zelf als gorda op het strand, gezien mijn calorie inname hahaha.

@ Astrid K, dankjewel, leuk dat je me volgt  Gelukkig is het expliciet genoeg, dat is mijn doel. Voor jullie ook heel fijne feestdagen!

@ Maria, inderdaad! Ik hoop dat de spanning nu wat zal afnemen ;-) maar ik waardeer wel steeds meer wat ik in Nederland als vanzelfsprekend ervaar, en dat is ook wat waard.


Kerst

Het voelde hier totaal niet als Kerst moet ik toegeven, en het was ook nog eens extra heet die dagen. Ik heb zelfs nog gewerkt met Kerstavond (!). Ja, zo erg is het tegenwoordig met me gesteld. Ik moest er zelf wel om lachen, een review indienen op kerstavond, hoe diep kun je zinken haha. Daarna heb ik met het thuisfront geskyped, en dan is het wel raar dat ik ze op een scherm zie i.p.v. erbij te zitten. Voornamelijk toen ze Vincents befaamde apple crumble live gingen verorberen. Jaja, zo zijn ze, en ik maar kwijlend achter mijn scherm zitten. Gelukkig had ik een fles wijn. En de knapste cadeau uitpakker op afstand. Ik heb wandelstokken en een strandlaken gekregen, die komen goed van pas hier. Toen ik rond 23.00 naar bed wilde, was dit niet echt te doen. Overal om me heen dreunde keiharde muziek, hier hebben ze toch een iets ander idee van een vroom kerstfeest…


Eerste kerstdag ben ik s ochtends nog een rondje gaan wandelen met mijn trainer/buurman sr Lancelot. Ik heb eindelijk iemand gevonden die ook van lopen/wandelen houdt. Iedereen doet hier namelijk alles met de auto, zelfs als het op 5 min loopafstand is. Onze wijk was volledig uitgestorven op een paar wilde feestjes na. S Middags was ik uitgenodigd bij mijn collega voor een kerstdiner. Ik had een aantal flessen (goede) wijn ingeslagen, secret Santa gift en goede zin! Onderweg met Uber kreeg ik het idee dat we geen al te verkeerde buurt inreden, Northcliff deed zijn naam eer aan. Het lag bovenop een berg met fantastisch uitzicht op de skyline van Joburg, wauw. Het voelde wel een beetje raar om als outsider een familiefeest binnen te wandelen, maar iedereen was heel aardig. Ze hadden zelfs kleine cadeautjes gekocht voor iedereen (ik had mascara ), met een soort rotje met een kerstgrap erop. Ik had iets met which private parts do you only see with Christmas en het antwoord was mistletoe (nu niet meer grappig). Vervolgens een heerlijk traditioneel Brits kerstdiner gehad met o.a. vegetarische beef wellington. En als toetje inderdaad de fameuze Christmas pudding, en een icebomb, en chocolade-ijs… Hebben jullie al honger? Tijdens het kerstdiner heb ik een Nederlands koppel ontmoet. Hij is als hoogleraar hierheen gekomen om een aantal jaren te werken, zijn vrouw is mee gekomen. Heel leuke mensen, en ze willen me graag ‘op sjouw’ nemen in Joburg, dat is Brabants volgens mij. Ik ben benieuwd!



Nicky, mijn hospita had me ook nog uitgenodigd op een Christmas party waar veel mensen heen gaan die alleen in Joburg zijn. Ik was lichtelijk uitgeput van het familiediner, maarja dat motto he. Dus ik ging met mijn cheesecake op pad, die ik eigenlijk gekocht had voor de middag, maar die was ik uiteraard vergeten. Het feest was in Melville op een kwartiertje lopen, het ging nog net in de schemer. Eenmaal daar had ik me aan de bouncer voorgesteld want ik dacht dat hij de gastheer was haha, ik heb nog veel te leren hier. Wat een feest was dat zeg…Hoe ga ik het beschrijven; een stuk of 40 mensen minimaal onder invloed van iets, super mooi groot huis, mooie tuin met wederom skyline Joburg uitzicht, een zwembad en een DJ. Ik denk dat je nu wel het goede beeld erbij hebt. En dan is het kerstmis, zo raar. De vriend van Nicky komt uit de UK en het was zijn eerste kerst weg van thuis, dus we konden elkaar de hand schudden. Ik heb nog met een aantal mensen gepraat, de vriendin van Nicky die me had binnen gelaten op mijn eerste dag hier, een aantal dames van de kledingruil party, random mensen, maar ik heb het meest genoten van de sfeer. Ik moest thuis wel even een halfuur bijkomen van alle indrukken. Nog even over de bouncer, die was er dus om alles in de gaten te houden. Wie er binnenkomt, maar ik vermoed ook de auto’s. Het schijnt namelijk dat je hier geen auto kunt parkeren omdat hij de dag erna gestolen is. Dus iedereen heeft zijn auto achter een carport staan. Dan weet je weer, ik zit in Johannesburg.



Tweede kerstdag, oftewel boxing day, weer aan de bak. Omdat Anova dicht is ben ik thuis aan het werk. En het was heet…poehpoeh (wederom geen klagen!), dan ben je wel dankbaar voor de airco in de werkomgeving. In de namiddag ben ik gaan wandelen met sr Lancelot. Ik had strafpunten omdat ik niet was komen sporten, werken was geen geldig excuus. Het is super gezellig om met hem te wandelen want hij gaat af als een wekker, om in Jos’ woorden te spreken. Ik krijg allerlei verhalen te horen over zijn leven in Zim (zo noemen ze Zimbabwe) en hoe het eraan toe gaat in de sportschool. Heftige dingen zoals de overval op zijn huis in Zim, hoe hij bedreigd en bestolen is in CBD (centrum Joburg), en sappige roddels uit de sportschool. De sportschool is blijkbaar een hotspot om mensen op te pikken voor wat casual activiteiten. Ik heb hier werkelijk niks van mee gekregen, naast Dr. Dom dus ook Dr. Naïef. Wat ik wel shockerend vond was de soort ruileconomie. Mannen vragen vrouwen om samen te ontbijten, lunchen en als je geluk hebt diner, en daarna is het de normaalste zaak van de wereld om samen naar huis te gaan. Ik kreeg een heel verhaal te horen over een oom (???) die zijn nichtje een pizza had gekocht en vervolgens allerlei verwachtingen had. Laat deze even bezinken. Dit speelt zich ook allemaal af en plein public. Ik val hier van de ene verbazing in de andere. Ik heb hem wel uitgebreid bedankt voor deze inside informatie, als iemand dus wilt ontbijten of pizza eten zeg ik bij voorbaat nee. Dit is de primitieve vorm van Netflix and chill. Hij krijgt bv ook appjes om 00.00 van vrouwen over hun trainingsschema, haha. En het is zo’n nette jongen. Ik heb hem wel op het hart gedrukt veilig te werk te gaan mocht er iets gebeuren in de toekomst, gezien de HIV prevalentie hier… Ik vroeg me meteen wel af ‘wat iedereen nu denkt’, aangezien wij en plein public ook nummers uitgewisseld hebben. Om samen te gaan rennen welteverstaan. Hmmm. Ik zei dat ik hier soms het gevoel heb dat mensen over me roddelen waar ik bij sta. Hij had dat gevoel ook, maar had me op het hart gedrukt om daar niet vanuit te gaan, omdat je er ongelukkig van word. Daar ben ik het volledig mee eens. En voor mij is het geaccepteerd dat ik Engels praat, als hij als donkere man Engels praat menen mensen dat hij zich ‘blank’ wilt voordoen, en dat wordt hem niet in dank afgenomen. Maar hij heeft geen keuze aangezien hij hier niks heeft aan zijn Zimbabwaans (is dat een woord?). We kwamen ook nog een collega van hem tegen op straat. Ik herkende hem niet eens, best wel genant. Hij zei dat ik meer moest praten at the gym, maar dat ik altijd op de tredmill stond. Ik heb uitgelegd dat ik niet kan rennen en praten (waarheid), maar dan moest ik na het rennen komen kletsen. Oké prima, maar de pizza laten we maar achterwege ;-)



Veiligheid

Na het wandelen stonden we nog lang na te praten voor het hek van zijn huis en ineens was het donker. Normaal vlucht in dan naar binnen, achter het hek, maar met hem erbij durfde ik wel op straat te blijven staan. Binnen een halfuur was er een heel andere sfeer. Allerlei rare mensen kropen uit hun hol op zoek naar geld en drugs. Ik was totaal gedesillusioneerd toen ik erachter kwam dat mijn lievelings zwerver (een rasta man) drugs dealt. Hij is helemaal geen parkeerwachter, die auto’s komen allemaal drugs halen. Noem het naïef, maar ik was zwaar teleurgesteld dat deze man dit deed. Wat had je anders verwacht zei mijn stemmetje, maar toch. Dat impliceert ook dat ik aanneem dat aardige mensen geen drugsdealers zijn en vice versa, wat natuurlijk niet zo hoeft te zijn. Allerlei vage figuren kwamen op ons af om geld te vragen. Wel grappig want hij stond verdekt opgesteld tegen de muur met zijn armen overkruist en ik stond midden op de stoep als levend lokaas. Maar na de aanblik van mijn buurman gingen ze vrij snel weg gelukkig. Mijn ‘huisvriend’ kwam ook nog even langs, maar dit keer geen sister zus en zo, met deze kerel naast me. Respect had al eens geopperd dat ik met een ‘black dude’ over straat moest lopen, en dat ze dan wel zouden afdruipen. Dit keer geen Respect, maar ik denk dat mijn buurman het trucje wel heeft gedaan. Jammer dat ik van mezelf niet angstaanjagend genoeg ben, maar dit is blijkbaar hoe het werkt.
Wat ik geconcludeerd heb na mijn gesprekken met Lancelot, is dat Joburg vooral onveilig is als je niet veel geld hebt. Als je s avonds in het donker met de taxibusjes naar huis moet, of als je in een arme onveilige buurt woont. Hij ziet er vrij imposant uit, maar tegen 8 man met mes kun je niet zoveel. Ze hadden hem bedreigd in CBD en op het moment suprème zei hij ‘stab me and we will see what happens’. Zo. Ze zijn uiteindelijk weggerend, maar ik was waarschijnlijk al bezweken onder de stress op zo’n moment. Best raar wat een leeftijdsgenoot al allemaal meegemaakt heeft hier, of in Zimbabwe (al is het daar minder erg), en ik heb het zo goed. De blanke mensen zijn hier veelal rijk, en dat is zoals wij allemaal leven in Nederland. Je woont in een groot streng beveiligd huis, met alarm systeem, stroomdraden en ‘armed response’ in het geval dat het alarm af gaat. Je gaat met je auto van A naar B, van binnen hek A naar binnen hek B. s Avonds niet de straat op, Uber gebruiken, en je kunt doen en laten wat je wilt. Zoals naar dure goed beveiligde plekken gaan, waar mensen je auto bewaken. Je moet wel voorzichtig zijn, want je bent een target, maar in principe hoef je nooit in een gevaarlijke situatie te belanden. Hoe anders is het voor de gewone burger hier.


Donderdag was het tijd voor mijn eerste krachttraining sessie met sr Lancelot. Hij had bedacht om rug en armen te doen. Vol goede moed ging ik met hem tussen de sterke mannen in staan. Daar ging het meteen al mis met mijn zelfvertrouwen, aangezien mijn gewichtjes ‘iets’ lichter waren dan die van mijn kompaan. Zeg maar een factor 5. En toen kwam zijn collega die we de avond ervoor op straat tegen kwamen er ook nog bij zitten. Ik beet hem toe dat hij het niet moest wagen om foto’s te maken aangezien hij op zijn telefoon keek en mijn hoofd me had wijsgemaakt dat hij foto’s maakte. Hij beweerde van niet en ik heb het er maar bij gelaten. Beetje relaxt worden, anders wordt het een lange sessie… Nou dat werd het sowieso wel haha, oh man ik was helemaal kapot. Ik had zelfs pijn in spieren die we niet aan het trainen waren zoals mijn benen. Vooral die deadlift was een killer, hij doet zijn naam eer aan. Op de helft kwam een vriend van hem ook meedoen. Leuk om te zien hoe serieus zij ermee bezig zijn. Ik zag meteen Vincent en Jos voor me in hun sportschool, misschien ga ik volgende keer wel mee (grapje, don’t worry). We hadden vrij veel aanspraak en aandacht van het personeel en de aanwezige sporters, maar ik liet me niet van de wijs brengen, want ik wil dit graag onder de knie krijgen. Achteraf bleek dat ik erg goed mijn best had gedaan, ik heb 4 dagen kunnen nagenieten van deze sessie. Volgende keer maar wat minder KG eraan hangen, en ik voel mijn ego verder slinken…



Vakantie met vriendinnen

Vrijdag was de dag, Joëlle en Melissa arriveerden in Joburg. Ik was even vergeten te checken hoeveel een Uber naar het vliegveld kost. Dat was heel veel geld, zelfs voor een Nederlandse onderzoeker. Dus last minute overgestapt op plan B, met Uber naar de Gautrain, en vervolgens met 2 treinen naar de luchthaven. Schade; een dik uur i.p.v. een halfuur rijden. Je voelt hem al aankomen, de dames waren al geland, maar de pret was er niet minder door! Vervolgens onze bolide opgehaald, die ik per ongeluk een week te lang geboekt had…ik kan dus nog even rondscheuren. We kregen een grote vierkante Toyota. Ik ben chauffeur geweest die dag omdat de vriendinnen fris uit een nachtvlucht kwamen. Op weg naar Graskop voor de Panoramaroute. Het was zo’n 5-6 uur rijden, goed te doen met wat tussenstops. Die avond heerlijk gegeten bij een Mozambique’s Portugees restaurant. Daar is Melissa aan de piri piri gegaan, dat zal ze niet snel meer vergeten ;-) Joëlle en ik hebben uit coulance ook wat geproefd (een kleinere portie overigens…), en dat was een pittige ervaring. De jongen aan de tafel naast ons had zijn stokbroodje iets rijkelijker belegd, en kwam voor dezelfde verassing als Melissa te staan. Hahaha, dat was hilarisch. Helaas was het de dag erna regenachtig, koud en mistig (ja dat kan!), dus door Gods Window zagen we voornamelijk witte waas. Bevonden we ons meteen in de zevende hemel. De rest van de Panoramaroute was indrukwekkend, echt een aanrader. We hebben meteen stapels souvenirs ingeslagen, en uiteraard nog wat afgedingd als echte Hollandse dames. Joëlle na het noemen van een prijs: ‘Oh dat is voor ze alle drie?’ Muhaha. Vervolgens door naar Kruger, daar hebben we het volledige pakket aan game drives (=safari) gehad; een boottocht, een avondsafari met auto, en een ochtend safari te voet. Om kort te zijn; geweldig, we hebben heel veel dieren gezien. Vooral de gids van de avondsafari was erg leuk, David (what’s in a name). Hij vond het volgens mij ook wel gezellig met 3 dames op de voorste rij. Hij had het nog even spannend gemaakt, we kregen een lekker band voordat we terug bij de ingang waren. Gelukkig was David de beroerdste niet en gaf hij nog even plankgas met een lege band zodat we niet achterbleven bij de hyena’s… Die maken in het echt trouwens ook zo’n onheilspellend geluid. Oud en nieuw gevierd op een Hill Billy party, dat is ons nieuwe woord voor de Afrikaners. Ik heb mijn obsessie goed kunnen voeden op reis in het binnenland, hier zitten ze dus! Het zijn echte boeren (type ‘Redneck’), inclusief country muziek, veel alcohol en veel vettig eten. We hebben ons dus goed vermaakt. Op 1 jan een heerlijke nieuwjaarsduik het zwembad met 30 graden, hier kan ik wel aan wennen. Laatste stop was Pilanesberg, wederom een super mooi natuurgebied. Hier hebben we zelfs leeuwen gespot…s Middags aan het zwembad gelegen met champagne waar Melissa ons op getrakteerd had, ja we zijn zelf inmiddels ook echte Hill Billy’s ;-). Op de terugweg nog een stop bij een apen opvang gemaakt, wat was dat leuk. Ze leven in het wild in een bos waar je doorheen kunt lopen. Ze doen niks, maar ik had er uiteraard al vrij snel 1 aan mijn been hangen (rabies!), en een andere likte aan mijn arm (rabies 2!). Twee andere mensen werden ook verrast door deze aap en schrokken zich wild, ter herkennen aan de wilde kreet ‘Jesus Christ!’. Ik was daarna vrij snel gerustgesteld toen de gids zei dat ze geen ziektes hadden. Er zaten ook een aantal pickpockets bij, je zag ze al spieden! Na de lunch door naar de olifanten; eerst voeren en daarna mocht je aan hun huid voelen en kregen we zelfs een ‘kusje’. Dat voelt ongeveer als een stofzuiger op je gezicht met doorsnee 15 cm, kortom leuke foto’s ;-). S Avonds zijn we veilig en wel weer aangekomen in Joburg, heel leuk om ze mijn appartement te laten zien. Vanochtend zijn ze vertrokken naar Kaapstad, en voor mij wachtte de eerste werkdag boehoe. Gelukkig zijn ze volgend weekend weer terug!



Autorijden

Het autorijden hier ging prima! In een ‘linkse’ auto voelt het natuurlijk aan om links te rijden. Grote kruispunten en grote drukke rotondes vind ik nog wel een uitdaging…En ook de taxibusjes moet je goed in de gaten houden, ze rijden als gekken. Verder zijn er overal voetgangers op de weg, jawel ook op de snelweg. Altijd paraat zijn dus. Ik moet wel zeggen dat we een automaat hadden, dat rijdt heerlijk want je hoeft niet ook nog te schakelen met je linkerhand. Het enige struikelblok waren de ruitenwissers en knipperlichten, die zaten omgedraaid, en bij het knipperlicht waren links en rechts ook omgedraaid. Je moest steeds goed nadenken van tevoren, want op het moment dat je op automatische piloot rijdt gaat het mis. We hebben dus regelmatig de ruitenwissers aan gehad haha. Ik was een beetje huiverig om alleen te rijden, aangezien we elkaar als bijrijder geholpen hebben met meekijken. Uiteraard was het maandagochtend druk…en ik moest een drukke tweebaans weg oversteken. Dan maar even ertussen proppen ergens…Ik wilde meteen van de gelegenheid gebruik maken om naar een meet up te gaan zolang ik de auto nog heb, dus dinsdagavond op weg naar een Kizomba lesje op een halfuur rijden. Ik heb nog niet eerder met zo’n zweethanden achter het stuur gezeten. Het stormde keihard inclusief donder en heel veel bliksem, en het was donker, dat was een totaal andere rijervaring. Ik was heel alert op overvallen, als je hier namelijk voor een stoplicht stil staat tikken ze wel eens je ruit in. Daarom moet je ook nooit spullen in de auto leggen, maar altijd in de kofferbak. Maar ik had wel mijn GPS nodig…dus die heb bij elk kruispunt in de autodeur gelegd en daarna weer eruit gehaald. Ik zal eerlijk toegeven, ik heb gereden als een cowboy. Overal voorrang genomen, door rood gereden en soms maar gewoon gas gegeven terwijl ik niet helemaal goed gekeken had. Voor het goede doel zullen we maar zeggen ;-). De les was leuk, enige minpunt dat we met 7 vrouwen en 1 man waren haha, dus ik heb voornamelijk met vrouwen gedanst. Mijn goede voornemen is meer dansen en vaker naar socials gaan. Eenmaal in de auto realiseerde ik me dat de huissleutel nog in de kofferbak lag. Dr. Dom represent. Dus ik moest in het donker in mijn straat stoppen, motor uit, sleutel pakken, heel snel weer de auto in en het hek open maken. Ik probeer vergevingsgezind naar mezelf te zijn maar op dat moment dacht ik wel !@#$%.



Werk

Ik heb in de kerstvakantie de eerste versie van een artikel geschreven. Remco had al het voorwerk gedaan en ik mocht het op papier zetten. Dit ben ik totaal niet gewend en het bevalt erg goed moet ik zeggen. Verder help ik een PhD student van hem met een review, dus ik heb ook veel wetenschappelijke artikelen doorgespit. Daarnaast doe ik nog GGD werk, waarvoor ik nu vooral bezig ben met abstracts schrijven voor een congres in Canada dit jaar. Abstracts zijn korte samenvattingen van een onderzoek en die dien je in. Een wetenschappelijk comité beslist dan wie een presentatie krijgt en wie een poster (of niks). Deze week ga ik verder werken aan het HIV project. Dit is nu voornamelijk data analyse, en binnenkort heb ik nog wat kliniek bezoeken met de andere kinderarts. Remco wil me ook meenemen naar Limpopo, dat is één van de armste provincies in het noorden. Hij heeft daar gewerkt als arts en ik vermoed dat we klinisch werk gaan doen, en dat wat meekrijg over de gezondheidszorg op het platteland. Spannend! Deze week kon ik dus lekker met de auto naar het werk i.p.v. met Uber. Ik was even vergeten hoe fijn dit ook alweer is, vertrekken wanneer je wilt, muziekje aan, en gaan. Het kan trouwens zijn dat jullie mijn geliefde Golfje zien rondcruisen in het Limburgse land, mijn aardige collega Ymke heeft hem een aantal maanden geadopteerd. Zelfs na 10 dagen rijden ben ik deze week nog aan de verkeerde kant ingestapt. Het duurde ook nog een paar seconden voordat ik besefte dat er geen stuur zat op de bijrijdersstoel. Haha, echt te erg. Sommige links/rechts issues krijg ik echt niet onder de knie. Zoals het oversteken op drukke dubbelbaans wegen. Ik ben constant als een bang konijn heen en weer aan het kijken, en vergis me nog regelmatig. Vooral het kruispunt met 4 dubbelbaans wegen bij het winkelcentrum blijft een uitdaging. Ook op de stoep en op de trap is het me nog niet duidelijk of ik links of rechts moet houden.



Sporten

Voor de rest ben ik weer begonnen met sporten na de vakantie. Dat viel wel even tegen. Afgelopen week hebben we benen getraind, lopen lukt nu nog net…Lancelot traint vaak groepjes, en ik was dit keer met Indiase dames; moeder en twee dochters. Zo kunnen we elkaar motiveren en leer ik ook weer wat mensen kennen. Het was wel fijn om weer met ´gelijken´ te sporten. De moeder vertelde dat ze aan het inventariseren waren om een Zumba les te doen in de sportschool, ik kan niet wachten! Ik vind het vooral leuk om verschillende culturen te leren kennen, we hebben hier de blanke Britten (Joburg), de Afrikaners (Kaap en platteland), donkere mensen van allerlei verschillende stammen, coloured people (blank/zwart gemixt), maar ook redelijk wat Indiërs. Mijn generatie is de tweede, zij zijn hier geboren maar de cultuur blijft traditioneel. Lancelot vertelde dat ze vaak alleen met andere (gelovige) Indiërs mogen trouwen. Sowieso wordt er helaas nog vrij weinig gemixt hier, mensen blijven voornamelijk in hun eigen kringen. Tot zover mijn antropologische inzichten.

Twee dagen later sloten er nog 3 Indiase dames aan bij de core sessie. Laat ik even een korte beschrijving geven hoe dat eraan toe gaat. We moesten met twee voeten tegelijk op steps springen. Ik als strebertje (en reus) moest natuurlijk op de hoge steps, samen met 2 andere vrouwen. De rest ging op de lage steps. Een ronde hield in 10 keer erop en eraf springen en we moesten 3 sets van 10 doen, dat is dus 300 keer op de step springen, en dat is veel! Ik dacht dat ik wel wat conditie had maar ik hijgde als een karrepeerd. Mijn sportoutfit bestond uit een korte broek en een topje, en dat was zelfs nog te warm. De Indiase familie had een lange broek en t shirt, twee andere indiase dames hadden daar nog een hoofddoek (!) bij en één had zelfs een burka aan, inclusief meerdere lagen kleding en een enkellang wollen vest. Kun je voorstellen hoe warm dat is. Ik spring al bijna naast de step met volledig zicht, laat staan als je alleen door een kleine spleet kunt kijken. Kortom, heel veel respect voor deze dames. Eerst vond ik het heel eng, eerlijk toegegeven, maar het went snel en je leert wel goed naar iemands ogen te kijken.

Afgelopen woensdag had ik mijn eerste baaldag. Niet alleen maar rozengeur en maneschijn hier. Geen idee hoe het precies kwam, ik denk de dip na de vakantie, vriendinnen weg, drukke week en nog een aantal andere dingen waar ik niet over zal uitweiden. Uiteindelijk kon ik het van de positieve kant bekijken, ik ben hier al 6 weken en dit was mijn eerste baaldag. Dit soort dagen heb ik thuis veel vaker. Hier ben ik een soort high on life. Ik ben extra veel gaan sporten deze week en dat helpt mij goed, op het moment dat ik fysiek afzie vergeet ik al het andere.

Vandaag heb ik een presentatie gegeven voor de onderzoeksafdeling. Het was nogal short notice, ze hadden me dinsdag gevraagd. Het onderwerp was de gezondheidszorg in Nederland, en voornamelijk waar ik werk (GGD) en wat wij precies doen. Het was heel leuk, ik kreeg veel vragen tussendoor en mijn collega’s vonden het interessant. Ook een aantal vragen/opmerkingen die voor mij totaal out of the box waren, dat vind ik de leukste. Ik had verteld dat wij een omgekeerde bevolkingspiramide hebben, in tegenstelling tot Zuid Afrika, daar hebben ze nog een bevolkingspiramide. Even later vertelde ik over het SENSE programma van de GGD en wat we allemaal doen aan anticonceptie en voorlichting. Toen kreeg ik een vraag dat het vreemd is dat we anticonceptie stimuleren terwijl er eigenlijk meer kinderen nodig zijn. Dus ik probeerde uit te leggen dat het voor bepaalde groepen beter is om voorlopig geen kinderen te krijgen, zoals tienermeisjes. Dit kwam niet helemaal over, en dit komt door een fundamenteel verschil in onze maatschappijen. Hier zorgt een hele familie voor een kind, dus de tienermoederbaby´s worden door een oma, tante of wie dan ook in de straat opgevoed. En er kan altijd een kind bij. Dit sociale vangnet hebben wij in Nederland niet, je zit persoonlijk ´opgezadeld´ met je kinderen. Gelukkig heb ik dit zelf wel mogen ervaren, ik ben deels opgevoed door mijn opa en oma, maar over het algemeen wordt dit niet gedaan. En dan heb ik het echt over opvoeden, niet een dag oppassen. Plus kinderen zijn in Nederland relatief veel duurder dan hier. Heel interessant om over deze culturele verschillen te praten, het zet je weer even scherp.

Morgenvroeg ga ik weer rennen met buurman Lancelot. Dit keer om 7.00, ja jullie kennen me niet meer terug. Vrijwillig op zaterdagochtend rennen om 7.00, ik ben zelf nog in de ontkenningsfase. Vorige keer was het al bloedheet om 8.00, vandaar. Daarna ga ik Joelle en Melissa ophalen van het vliegveld. Ze komen terug van Kaapstad en dan hebben we nog 4 dagen samen in Joburg. Ik heb op aanraden van Joelle Lancelot meegevraagd, dan kan hij meekijken op de weg en heb ik wat gezelschap. Op de planning staan o.a. een fietstocht door Soweto en een bezoek aan een grote arts and crafts market. Kortom, we krijgen de tijd wel om! Mijn favo rasta zwerver had mijn vriendinnen vorige week al meteen gespot en zwaaide enthousiast. Ik maak nu ook vaker een praatje met hem. Hij vraagt altijd hoe het met me gaat, hoe mijn kerst was, hoe de vakantie was etc. Uit beleefdheid vraag ik dat ook aan hem, en hij antwoordt altijd met ´good good´ en een brede glimlach. Terwijl ik weet dat hij daar dag in dag uit op de hoek van de straat staat, drugs te dealen voor god weet wie. Hij ziet er slecht uit en is broodmager. Elke keer denk ik wat kan ik voor die man doen, gaat hij hier ooit uit komen? Elke dag breekt mijn hart een beetje meer als ik doorloop en hij staat daar nog. Misschien ga ik hem eens wat te eten aanbieden. Ideeën zijn welkom.


Groetjes uit Joburg,


Geneviève.